Betty-Boop

Jayapura, Indonesié, Iran Jawa.

Hallo mensen, hier wéér een update van de afgelopen week.

Vanmorgen eindelijk onze PIB oftewel Tijdelijke Import Vergunning van de boot gekregen van de Customs.
Gelukkig niet voor 3 maar voor 6 maanden, die hoeven we dus niet meer te verlengen. Gelukkig heeft onze AGENT hierin kunnen bemiddelen.

Tevens vanmorgen de Quarentine bezocht helemaal aan de andere kant van de stad en ook hier weer een uitreis papier gekregen met veel stempels, dat we geen ziektes e.d. met ons meedragen.

Immigratie hoefde we niet meer te doen, en ook de politie was afgewerkt. Rest alleen nog de habormaster, en....die was er niet, het is n.l. een feestdag. Dus, vandaag niet weg, morgen vroeg vóór 8 uur naar de havenmeester en ook daar moet je dus uitklaren en dan weg.
Hebben we toch geluk gehad bij de Customs. Daar vertelde de beveiliging ons bij een gesloten poort dat vandaag een Labour dag was, dus iedereen vrij. Ik geloofde dat niet, omdat ze ons hadden verteld dat we vandaag terug moesten komen i.v.m. een bezoek van de President de vorige dagen. We stonden erop dat ze iemand gingen waarschuwen, omdat op het terrein de deur wel openstond. Afijn, na een uur wachten kwam er iemand naar buiten die ons wenkte naar binnen te komen, en daar werden mooi onze papieren overhandigd, gelukkig.
De beveiliging dat wel gelijk, het is een feestdag!

Ook hebben we onze diesel tank kunnen vullen en 100 ltr. reserve kunnen krijgen door bemiddeling van de Politie.
Een ware soap. Eerst hebben we een bezoek aan de bezinepomp gebracht om uit te vogelen hoe het hier precies zit. Met Ipad en vertaling programma duidelijk gemaakt wat we wilden en OF dat kon, n.l. diesel verkrijgen in onze kannen. Ja was het antwoord, zeer vriendelijk medegedeeld door de chef.
Dus, ernaar toe met de kannen, 2 stuks, 50 ltr. 0.36 euro cent per ltr. Deze in de 2 sleurhutten geplaatst en terug naar de Dingy etc.
s, Middags weer een keer ernaar toe en...NO NO, géén diesel. Om een lang verhaal kort te maken, ze mogen dat niet verkopen als je niet met de auto komt, er zit subsidie op bla bla bla. Ze spreken GEEN Engels, wezen naar de vele camera,s die er hingen en ook de chef, ( een andere) was niet op andere gedachten te brengen.
Wij weer dat hele pokkestuk terug gelopen en zitten denken hoe we dat nu moesten doen. We hebben 200 ltr. nodig!

Marianne had het idee om het aan de politie te vragen waar we onze dingy aanleggen, hele vriendelijke mensen die steeds klaar staan om ons een handje te geven als het laag water is. Dan moet je n.l. zo,n 2 meter overbruggen naar de steiger.
En dus...plan voorgelegd aan deze mannen, die even belde, rekende, en tot besluit kwamen dat ze konden helpen.
Wel voor 50 procent meer, maar dan is het nog niet veel. Afijn, terug naar de boot en kannen gehaald, taxi busje gebeld en gaan met die banaan. Bij een pomp aangekomen was het antwoord, ( ondanks de begeleiding van 2 agenten) NEEN!
Op naar de volgende pomp, daar werden we naar boven geroepen en....wel diesel, maar dubbele prijs. Nou ja, we hebben natuurlijk weinig keus, we MOETEN diesel hebben, de volgende trip is minstens 450 MIJL, en GEEN wind, ook niet volgende week, en...we willen HIER weg.
Maar we hadden natuurlijk financieel niet gerekend op deze prijs, dus 100 ltr. kunnen kopen i.p.v. 150, in de bus en weer terug. Aan boord gefilterd, want de kwaliteit schijnt zozo te zijn. Weer terug naar een ATM om geld bij te halen zat er niet in, het gaat allemaal een beetje stiekem. Ze hebben een tankwagen laten komen en zo de kannen gevuld, begeleidende politie agenten waren intussen terug naar de basis.

Wauw, wat een avontuur!

Tijdens een van onze gangen door de stad, kwamen we ( op kleine afstand) voorbij feestvierende bruilofgasten met mooie muziek. Ik wilde op afstand wat foto,s maken, maar werden onmiddellijk naar binnen gewenkt. Eerst wilden we dat niet doen, maar ze bleven volhouden.
Wij de binnenplaats op waar alle mensen in gekleurde kleding rond liepen en ons meteen een lopend buffet aanboden. We hebben er heerlijk gegeten en vele foto,s gemaakt, OOK met het bruidspaar. Iedereen wilden met ons op de foto en er werd geknipt en gebogen, fantastisch!
Een geweldige ervaring!

Ook hebben we gisteren bezoek gehad van een unit in een grote snelle dingy van de NAVY. Gemaskerd ( sommige) en bewapend kwamen ze na een uur wachten en ronddraaien om onze boot, vragen of ze aan boord mochten komen. Met 2 man aan boord hebben ze onze papieren gecontroleerd en zijn na een half uur met bewondering voor onze reis weer afgetaaid. Dit schijnt allemaal te maken te hebben met het bezoek van de President.

We zullen blij zijn als we morgen ankerop kunnen gaan, en wel om de volgende reden;

Geuren van het water zijn adembenemend, gezang van Moskeeén, ( 10000 watt) even als trilling en geluid van heien zijn voor het oor een waar orgasme, we worden dagelijks verrast door tonnen drijvend vuil langs de boot en kunnen met de dingy nauwelijks 100 m varen voordat we weer een plastiek zak uit de schroef moeten verwijderen. Een 'geweldige' ervaring. Dan 'zwijgen' we nog over de grote centrale die hier vlakbij een herrie maakt, zwarte rook uitblaast en het oorverdovende verkeer, nou....mij hoor je NIET klagen.

Prachtige mensen, vele winkels een 'laundry' en lekker goedkoop eten houden de zaak in evenwicht. We hadden het zeker niet wllen missen.

Zo, dat was het weer, morgen hopelijk naar Manokwari, doen we denk ik een weekje over en dan zien we wel weer.

Groetjes van ons vanuit een bloedheet Jayapura.

' Schoonheid schuilt in het oog van de waarnemer' .