Betty-Boop

Positie...2gr40.999 Zuid 141gr17.863 Oost

Geankerd tussen zeeschepen, slepers, suppliers en duwbakken op 7m diepte MUD, juist...GEEN koraal!
Ze vliegen langs ons heen op minder dan 20 m afstand, steeds met een lach en zwaaiend en het geluid is soms oorverdovend.
Ja, inderdaad...'hoort er allemaal bij'.

Maar eerst even de overtocht...anker op in de Hermits ging wonderwel boven verwachting, slechts een paar hickups en we waren los.
Overtocht van 240 nm was....op de motor, 50 uur, 100 ltr. diesel, maar ook vlakke zee, zon, dolfijnen en.....BOOMSTAMMEN, een stalen cilinder van zo,n 8-10 m met een doorsnee van een meter waar een lijn met volgens ik gelezen heb een visnet, zonder verlichting of wat dan ook, wij vinden het gewoon misdadig dat dat gebeurd. Als je erop knalt zijn ( volgens Jan Berend) 'de rapen gaar'.
Ook vele vissersboten en halve fabrieken, veelal uit Taiwan en China.
Maar....dit is het voorportaal van Indonesié, daar schijnt het er vol mee te liggen in alle soorten, 'we kruisen de vingers' en hopen dat we er zonder schade zullen komen.

Eergisteren naar de CUSTOMS geweest en uitklaring van Kavieng afgegeven, ( je moet je in iedere haven melden en in/uit klaren), allemaal heel gemoedelijk.
De andere dag naar het consulaat van Indonesié, voor het VISUM. Nou, daar begon, waar we NIET aan durfde te denken, maar WEL mee werden geconfronteerd, n.l....BUREAUCRATIE! Als je het zelf doet is het moeilijk, dus dachten we, we nemen een agent, die regelt CAIT en SPONSORLETTER etc. en wij geven dan de rest van het papierwerk. Ook contact gehad via e-mail met dit consulaat over de papieren die we digitaal al hadden doorgestuurd, maar daar begon het alweer, CAIT was niet in het juiste formaat door de agent gestuurd.
Dus, contact met haar gezocht en ze stuurde een nieuwe op, die we direct doorstuurde naar het consulaat.
NU, om een lang verhaal korter te maken, we werden weggestuurd met de mededeling dat we A. eerst moeten uitklaren en een kopie moeten bijvoegen, B. het bewijs van je maandelijkse inkomsten in het ENGELS aan moeten leveren en C. een exacte lijst moeten maken van de eilanden EN tijden die we willen gaan bezoeken, ( bijna onmogelijk) maar, we hebben er een gooi naar gedaan.
Maandag is het voor Indonesié een feestdag, dus we kunnen er pas dinsdag terecht NADAT we hebben uitgeklaard voor PNG.
Dus, als er iemand weer iets vind wat niet 'correct' is, hebben we een probleem, we MOETEN dan woensdag weg!
Qua autoriteiten zijn en blijven het voorlopig bananenlanden.

Er gaan de ergste verhalen in het rond over Vanimo, ( vaste land) NOONSITE heeft de ergste op hun site staan, aangeleverd door ZEILERS. Overvallen op jachten, s,nachts aan boord klimmen, dreigen met kapmessen en meer van die ellendige zooi, die ook in ons geval NIET waar zijn of sterk overdreven door voornamelijk NZders, Australié en de US off A. Schijtluizen die iedereen bang proberen te maken.
Zoals dit...Wij zijn s,morgens vroeg aangekomen, meteen naar het consulaat, papieren afgegeven en betaald en s, middags weer weg en in de nacht aangekomen in Jayapura, Indonesié. Zo gevaarlijk, mensen onvriendelijk etc. etc. Bla Bla.
Natuurlijk gebeuren er dingen die het daglicht niet kunnen verdragen, natuurlijk is er ook hier, zoals overal op de wereld criminaliteit!
Maar word er bij deze doomdenkers thuis dan NIET gejat en gemoord, lijkt me sterk.
Zoals al eerder gezegd, onze nieuwe dingy, gasfles en landvasten zijn in NEDERLAND gejat, sinds de 6 jaren dat we onderweg zijn hebben ze (kinderen) alleen Marianne d,r schoenen gejat, en hopelijk blijft dat zo, ha. ( ik bedoel dat ze alleen van Marianne jatten.)

Hier aangekomen wilden we met de dingy naar een groot pontoon roeien, tot....er werd gefloten. Mensen van een fuel depot wenkten ons naar HUN kant waar het makkelijker was om de dingy neer te leggen. Ze trokken de dingy op de kant met 2 man net toen ik was uitgestapt.
De mannen verwelkomde ons en gaven ons uitleg over waar wat was. ze vertelde ons dat er s,nachts een bewaker was die de omgeving goed in de gaten hield. Bij de markt aangekomen vroegen we waar de Customs zaten, 3 verschillende mensen hielden zich daar mee bezig.
Vervoer is hier met busjes, en die werden door hen aangehouden om te vertellen waar we moesten zijn. Een van de busjes ging NIET via een bepaalde weg naar de Customs toe, maar kwam daarop snel terug toen hij vriendelijk werd geadviseerd om dan maar even om te rijden, prachtig! Overal op de markt werden we begroet, aangesproken en welkom geheten, schitterend.
IK vraag me dan af hoe andere zeilers op die horror verhalen kunnen komen, misschien moeten ze hun negatieve visie bijstellen, proberen het goede in mensen te zien en NIET per definitie aan te nemen dat er in dit soort landen ALTIJD stront aan de knikker is, minder te lezen over dit soort zaken en meer op hun eigen waarneming te vertrouwen, EERST zien dan GELOVEN!

Als alles goed gaat met het visum, gaan we woensdag of donderdag naar Jayapura, 35 mijl verder, dan zitten we in Indonesié, nog steeds voor ons moeilijk te bevatten dat we hier zijn op eigen kiel. Al die indrukken en ervaringen zijn soms moeilijk te bevatten/verwerken.
Door de vele trammalant die we onderweg hebben gehad, heb ik er al menig keer aan gedacht het bijltje erbij neer te leggen, Marianne had dat niet of véél minder. Maar...steeds krabbel je weer op en gaat verder, ( vooral door de positieve instelling van Marianne).
Het 'bijltje' hangt nog niet helemaal stil, maar toch!

Nou jongens, genoeg openbaringen, geniet van de zomer, genees van elke ziekte en geniet van het leven, want volgens een goede vriend duurt het maar....

'Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het kan'.